Η ουρική αρθρίτιδα είναι μια χρόνια ασθένεια των αρθρώσεων που προκαλείται από περίσσεια ουρικού οξέος στο αίμα. Προσβάλλει κυρίως τους άνδρες γύρω στην ηλικία των 35 ετών και τις γυναίκες στην εμμηνόπαυση. Μια κρίση ουρικής αρθρίτιδας είναι πολύ επώδυνη και συχνά ξεκινά από το μεγάλο δάχτυλο του ποδιού.
Ουρική αρθρίτιδα Αρχική θεραπεία
Ορισμός
Η ουρική αρθρίτιδα είναι μια ασθένεια που προκαλείται από την αύξηση του ουρικού οξέος στο αίμα (γνωστή ως υπερουριχαιμία). Το ουρικό οξύ είναι ένα απόβλητο προϊόν που προκύπτει από τη διάσπαση των πουρινών και κανονικά αποβάλλεται με τα ούρα. Σε επίπεδα άνω των 60 mg/L, ο οργανισμός δεν είναι πλέον σε θέση να το αποβάλει και το ουρικό οξύ σχηματίζει κρυστάλλους που εναποτίθενται μέσα και γύρω από τις αρθρώσεις, προκαλώντας φλεγμονώδη αντίδραση. Η νόσος προσβάλλει συχνότερα τους άνδρες από την ηλικία των 30 ετών, αλλά και τις γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση (μεταξύ 55 και 60 ετών κατά μέσο όρο). Τι προκαλεί μια κρίση ουρικής αρθρίτιδας; Πώς μπορεί να προληφθεί και να ανακουφιστεί αυτή η πάθηση;
Συμπτώματα μιας κρίσης ουρικής αρθρίτιδας
Η ουρική αρθρίτιδα είναι ένας ρευματισμός που αναπτύσσεται σε κρίσεις. Προκαλεί ξαφνικό και έντονο πόνο σε μία ή περισσότερες αρθρώσεις, που συχνά εμφανίζεται τη νύχτα. Η απλή επαφή των σεντονιών μπορεί να γίνει αφόρητη, για παράδειγμα. Η άρθρωση εμφανίζεται κόκκινη και πρησμένη- ο πόνος μπορεί να συνοδεύεται από πυρετό και ρίγη. Το μεγάλο δάχτυλο του ποδιού προσβάλλεται συχνότερα (σε 70% των πρώτων κρίσεων ουρικής αρθρίτιδας), αλλά μπορεί επίσης να προσβληθεί ο αστράγαλος, ο καρπός, το χέρι, το γόνατο ή ο αγκώνας.
Οι κρίσεις ουρικής αρθρίτιδας, οι οποίες διαρκούν αρκετές ημέρες, επαναλαμβάνονται κάθε λίγες εβδομάδες έως αρκετά χρόνια. Τείνουν να αυξάνονται σε συχνότητα και διάρκεια καθώς η νόσος εξελίσσεται, όπως και ο αριθμός των περιοχών που προσβάλλονται. Μετά από μερικά χρόνια, μπορεί να εμφανιστούν μικρά, ανώδυνα οζίδια (τόφοι) κάτω από το δέρμα. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η ουρική αρθρίτιδα μπορεί επίσης να εκδηλωθεί ως πέτρες στα νεφρά.
Αιτίες
Η ουρική αρθρίτιδα προκαλείται από την αύξηση του ουρικού οξέος στο αίμα, λόγω της αδυναμίας των νεφρών να το αποβάλουν. Το οικογενειακό ιστορικό ουρικής αρθρίτιδας, καθώς και το υπερβολικό βάρος ή η υψηλή αρτηριακή πίεση, μπορεί να ευνοήσουν την εμφάνιση της νόσου. Ορισμένα φάρμακα μπορούν επίσης να δυσχεράνουν την αποβολή του ουρικού οξέος από τα νεφρά. Η κατανάλωση τροφών πλούσιων σε ζωικές πρωτεΐνες, μπύρας, σκληρών ποτών και ζαχαρούχων ποτών (αναψυκτικά, χυμοί φρούτων) οδηγεί επίσης σε αυξημένη παραγωγή ουρικού οξέος. Έτσι, το αλκοόλ και η διατροφή αποτελούν γενικά τις αιτίες της ουρικής αρθρίτιδας.
Διάγνωση
Η διάγνωση της ουρικής αρθρίτιδας γίνεται συνήθως με την ανάκριση και την εξέταση του πάσχοντος. Η παρουσία παραγόντων κινδύνου: υπερβολικό βάρος, υψηλή αρτηριακή πίεση, οικογενειακό ιστορικό ουρικής αρθρίτιδας κ.λπ. Όταν ο ασθενής έχει επαναλαμβανόμενες κρίσεις τυπικές των κρίσεων ουρικής αρθρίτιδας, με υπερουριχαιμία, είναι λογικό να τεθεί κλινική διάγνωση. Εκτός από τα κλινικά συμπτώματα, μια εξέταση αίματος ή/και μια εξέταση ουρικού οξέος (εξέταση ούρων) μπορεί συνήθως να επιβεβαιώσει τη διάγνωση.
Ουρικό οξύ: Ορισμός, πρότυπα και δίαιτα
Το ουρικό οξύ είναι ένα απόβλητο προϊόν που φυσιολογικά αποβάλλεται από το σώμα. Παράγεται από τη διάσπαση των νεκρών κυττάρων και επίσης από την πέψη ορισμένων τροφών. Η αύξηση των επιπέδων ουρικού οξέος στο αίμα μπορεί να οδηγήσει σε ουρική αρθρίτιδα.
Επιπλέον, η διάγνωση της ουρικής αρθρίτιδας μπορεί να επιβεβαιωθεί από την παρουσία μικροκρυστάλλων ουρικού οξέος στο αρθρικό υγρό ή από έναν τόφο (ουρικοί κρύσταλλοι στις υποδόριες περιοχές). Μεταξύ των κρίσεων, ο Ευρωπαϊκός Σύνδεσμος κατά των Ρευματισμών (Eular) αναφέρει ότι ο εντοπισμός μικροκρυστάλλων ουρικού οξέος σε ασυμπτωματικές αρθρώσεις μπορεί να είναι διαγνωστικός. Ο ασθενής μπορεί να πάσχει τόσο από ουρική αρθρίτιδα όσο και από σηπτική αρθρίτιδα. Η Eular συνιστά να γίνονται χρώση κατά Gram και καλλιέργειες ακόμη και αν εντοπιστούν όξινοι κρύσταλλοι. Το αντίστροφο ισχύει επίσης (αναζητήστε κρυστάλλους σε φλεγμονώδη αρθρίτιδα).
Θεραπεία σε περίπτωση επίθεσης
Σε περίπτωση προσβολής, συνιστάται έντονα η ανάπαυση της προσβεβλημένης άρθρωσης. Η τοπική εφαρμογή πάγου και η χρήση μιας αντιφλεγμονώδους σπιτικής θεραπείας μπορεί να ανακουφίσει τον πόνο. Μια οξεία κρίση μπορεί επίσης να αντιμετωπιστεί με παρακέντηση της άρθρωσης ή με ένεση κορτικοστεροειδών.
Συνήθως συνταγογραφείται φαρμακευτική αγωγή για τη μείωση του επιπέδου του ουρικού οξέος στο αίμα (όπως η αλλοπουρινόλη), αλλά είναι ασφαλέστερο να επιλέξετε μια φυσική θεραπεία.
Πότε να συμβουλευτείτε;
Μια κόκκινη και πρησμένη άρθρωση απαιτεί πάντα ιατρική φροντίδα. Πράγματι, εάν η διάγνωση της ουρικής αρθρίτιδας δεν επιβεβαιωθεί, μπορεί επίσης να αποτελεί ένδειξη υποδόριας ή αρθρικής λοίμωξης που πρέπει να αντιμετωπιστεί επειγόντως.